Terapia traumy
Współczesna wiedza na temat doświadczeń traumatycznych wyróżnia dwa rodzaje traumy:
- monotraumę, czyli jednorazowe wydarzenie, podczas którego doszło do zagrożenia życia lub wystąpiło ryzyko utraty zdrowia, np. uczestnictwo w wypadku komunikacyjnym czy przeżycie katastrofy naturalnej lub wywołanej przez człowieka;
- traumę złożoną związaną z bliskimi relacjami, w ktorej dochodzi do załamania podstawowego poczucia bezpieczeństwa poprzez wielokrotne przekraczanie granic psychicznych i/lub naruszenie integralności psychofizycznej, np. dorastanie w rodzinie dysfunkcyjnej, zaniedbanie i deprywacja potrzeb emocjonalnych, bycie odbiorcą i/lub świadkiem przemocy.
W przypadku dzieci i nastolatków dodatkowymi wydarzeniami niosącymi znamiona traumy jest przewlekła choroba, rozwód rodziców, nieuleczalna choroba rodzica, śmierć rodzica lub inna trudna emocjonalnie sytuacja powodująca utratę bezpiecznego zaplecza emocjonalnego, niezbędnego do prawidłowego rozwoju.
Oba rodzaje traumy powodują niekorzystne konsekwencje w funkcjonowaniu psychicznym człowieka, ponieważ prowokują reakcję WALCZ – UCIEKAJ – ZASTYGNIJ – LGNIJ. Automatycznie uruchamiana reakcja układu nerwowego na sytuacje zagrażające życiu jest w pełni adaptacyjna w momencie trwania doświadczenia traumatycznego, ponieważ pomaga przetrwać najbardziej nieprzewidywalne i niebezpieczne sytuacje. Jednakże wielokrotne przeżywanie stanów zagrożenia życia powoduje nadmierną automatyzację wzbudzania reakcji WALCZ – UCIEKAJ – ZASTYGNIJ – LGNIJ, również w sytuacjach, w których nie jest to konieczne, a wręcz niekorzystne, ponieważ wiąże się z odczuwaniem szeregu nieprzyjemnych odczuć z ciała, natrętnych myśli czy zachowań. Zespół określonych objawów charakteryzujących osoby po doświadczeniu traumtycznym nazywamy zespołem stresu pourazowego – PTSD (ang. Post-traumatic Stress Disorder), który wymaga zastosowania szczególnych oddziaływań terapeutycznych.
W naszym ośrodku oferujemy psychoterapię ukierunkowaną na każdy rodzaj traumy zgodnie z założeniami:
W pracy psychoterapeutycznej z pacjentami z objawami PTSD integrujemy pracę niedyrektywną, długoterminową (w podejściu systemowo-psychodynamicznym) z współczesną wiedzą z zakresu neuronauki.
EMDR
Wszystko zaczęło się od pewnego spaceru w 1987 roku, podczas którego Francine Shapiro (twórczyni metody EMDR) zauważyła u siebie szybki ruch gałek ocznych w trakcie intensywnego myślenia na jakiś temat. Następnie przeprowadziła pierwsze eksperymenty sprawdzające czy zauważony szybki ruch gałek ocznych może mieć znaczenie dla mózgu. Obecnie wiemy, że stymulacja bilateralna, czyli właśnie szybki ruch gałek ocznych działa i pomaga. EMDR jest rekomendowana przez Światową Organizację Zdrowia jako terapia sprawdzona naukowa wobec pacjentów po doświadczeniach o charakterze traumatycznym.
„W terapii EMDR cała praca odbywa się w trakcie sesji terapeutycznych. Pacjent nie musi opisywać szczegółowo swojego wspomnienia, nie ma również zadawanych terapeutycznych prac domowych. Terapeuta ułatwia mu dostęp do zakłócającego wspomnienia, uruchamia ponownie system przetwarzania informacji, ukierunkowuje i monitoruje proces przetwarzania. Dzięki przetwarzaniu EMDR dosyć szybko powstają połączenia w sieciach wspomnień, czego dowodem są pozytywne zmiany w emocjach, nowa perspektywam przywołane nowe wspomnienia i lepsze zrozumienie własnych doświadczeń’
– Francine Shapiro
W naszym Ośrodku pracujemy metodą EMDR z dziećmi od 3 roku życia, nastolatkami i dorosłymi.
Wejście w obszar urazu jest jak patrzenie przez potłuczone szkło – dokładnie widać jak przez uraz rozwija się dziwnie zniekształcony świat
F.Shapiro
